گردشگری در استرالیا

سوال در گروه :

سلام دوستان، کسی اطلاعاتی درباره خرید دوچرخه داره بتونم مشورت بگیرم ؟
که از کجا و با چه برند و محدوده قیمتی میشه دوچرخه مناسب (نه خیلی حرفه ای) تهیه کرد ؟

پاسخ های دوستان در گروه:

•  من چند ماهی هست که دوچرخه گرفتم البته خودم از مغازهای اطراف پارماتا تهیه کردم ولی حتما توی گام تیری بچرخین موارد خیلی خوبی پیدا میشه با قیمتهای خیلی مناسب وبرندهای خوب ولی توصیه من اینه که دوچرخه گرون تهیه نکنین
• اگه‌خاستین دوچرخه کار کرده بگیرین به نظر من اگه تفننی سوار میشین بیشتر ۳۰۰یا ۴۰۰هزینه نکنین ولی اگر دوچرخه نو خاستین بخرین میشه بین ۶۰۰نا۸۰۰یه مورد معقول جمع کرد البته با کلاه و عینک و دستکش  درمورد برند هم اگر نمیخایین هرروز ومثلا روزی ۳ساعت دوچرخه سواری کنید خیلی فرقی نمیکنه چه برندی بگیرین
• اگر میخواین دوچرخه معمولی بگیرین از مارکت پلیس یه دونه کار کرده شو بخرین، من یه دوچرخه ارزون خریدم و یکسال بدون هیچ مشکلی استفاده کردم ازش ، تا این که اخیرا یه دوچرخه برقی خریدم. توصیم اینه با توجه به سربالایی های زیادی که اینجا وجود داره دوچرخه برقی بخرین واقعا راحتتره. اگه میخواین هزینه کنین بدین برقی بخرین، برا معمولی هزینه زیاد نکنین

• سلام
  وقت بخیر
  شما اول باید چند تا نکته رو مشخص کنید به نظرم:
  ۱- دوچرخه رو برای چی دقیقا میخواید. تفننی هفته ای یک ساعت آخر هفته برید دوچرخه سواری ۱۰ ۲۰ کیلومتری یا هر روز، ۲۰ ۳۰ کیلومتر و بیشتر پا بزنید.
  ۲- چقدر هزینه میخواید بکنید. چون بازار دوچرخه هم مثل ماشین برای یک هدف مشخص رنج قیمتی زیادی وجود داره به دلیل تنوع تجهیزات و برندهای دوچرخه ها
  ۳- قبلا دوچرخه سواری کردید و اگر کردید با چه سبکی از دوچرخه سواری راحت ترید.

  کمپانی های سازنده دوچرخه هم مثل کامپیوتر عموما فقط تنه و دوشاخ و فرمون رو خودشون تولید میکنند و خیلی دیگه از قطعات از شرکت های دیگه تامین میشه. نظر شخصی من این هست که در خرید برندهای متفرقه بسیار ارزون احتیاط کنید مخصوصا اگر علاقه به سرعت دارید چون تجربه نشون داده برای رقابتی کردن محصولشون یکی از چیزهایی که میتونند توش کم بذارند، بدنه دوچرخه هست که میتونه خطر جانی براتون داشته باشه اگر خدایی نکرده در حین حرکت بشکنه.

• من شخصا دوچرخه های کیمارت و این قبیل برندها رو توصیه نمیکنم.
  دوچرخه سواری چه به صورت تفریحی چه به صورت کامیوتینگ فعالیتی هست که باید ازش لذت ببرید مگرنه آزاردهنده میشه. حتی ظاهر و رنگ دوچرخه هم تأثیرگذار هست برای همین هم هست که معمولا توصیه میشه اگر دوچرخه سوار حرفه ای نیستید سراغ گزینه های آنلاین نرید (که خیلی وقت ها بسیار به صرفه تر هم هست) ,برید از نزدیک ببینید و روش بشینید و دور بزنید و ببینید چه حسی ازش میگیرید.
  شما خواسته یا ناخواسته بعد از مدتی دنبال بهبود خواهید بود مثل خیلی دیگه از جنبه های زندگی. پس رفتن سراغ مینیمم ترین چیز ممکن گاها انتخاب خوبی نیست به نظر من.
  یه نکته ای هست اینکه بعضی از قطعات دوچرخه مستقیما رو لذت دوچرخه سواری شما تاثیر دارند مثل دنده، وزن، تایر، پدال و ..
  بعضی دیگه از قطعات روی سلامتی شما مثل تنه و سیستم ترمزها. این ۲ قسمت رو بسته به نیازتون باید انتخاب کنید و نظر شخصی من این هست هیچ مسامحه ای هم نداشته باشید براشون.
  توصیه من برای کسی که استایل خاصی نداره و دنبال دوچرخه سواری به صورت تفریحی هست و این امکان رو در خودش میبینه که بیشتر علاقه مند بشه این هست با یک دوچرخه رنج متوسط قیمتی هایبرید یا هاردتیل شروع کنه که بسته به برند و نوع تجهیزات از ۵۰۰ هست تا ۷۰۰ ۸۰۰ که تقریبا تمام نیازهای عادی رو‌ بر طرف میکنند و لازم هم نیست که عوض بشند به سرعت اگر خواستید یکم پیشرفته تر دوچرخه سواری کنید.
  اگر دنبال دست دوم هستید از مارکت پلیس و یا گام تری سراغ برندهای مشهورتر برید. شاید مریدا ساده ترین و مقرون به صرفه ترین برندی هست که به صورت فیزیکی میتونید بخرید.
  Polygon
  به صرفه ترین برندی هست که به صورت آنلاین میتونید بخرید و اسم و رسم داره.

  ادامه این بحث به نظرم از حوصله گروه خارج هست و در اسکوپ گروه هم نیست. اگر اطلاعات اضافه ای لازم داشتید من در پی وی در خدمتتون هستم.

• در ادامه این بحث، من تجربه خودم رو اضافه کنم. من دنبال یک دوچرخه خوب و نه خیلی گرون بودم که روزای تعطیل تو پارکهای اطراف با خانواده تفریح کنیم. یعنی دوچرخه حرفه‌ای لازم نداشتم.
  با راهنمایی دوستان آخر هفته رفتم 99bikes و از فروشنده کمک گرفتم که بفهمم چه فیچرهایی از دوچرخه رو باید در نظر بگیرم برای مورداستفاده خودم. چنتا دوچرخه هم بهم معرفی کرد و تست کردم. و بعد با توجه به فیچرهایی که انتخاب کرده بودم و باز هم با راهنمایی دوستان تو فیس بوک مارکت گشتم و گزینه مناسب خودم رو با قیمت خیلی کمتر پیدا کردم و خریدم.

  ممنون از همه دوستانی که دانش و تجربه‌شون رو بی‌دریغ به اشتراک گذاشتند و باعث شدند پروسه خرید دوچرخه که مدتها تو ذهنم بود به یک آخر هفته کاهش پیدا کنه.

• قیمتهای متداول ۶۰۰ تا ۸۰۰ بود. ولی آف خوبی داشت که مثلا دوچرخه ۸۰۰ دلاری شده بود ۵۵۰.
  فاکتورهای مهم برای انتخاب سیستم ترمز بود. من خیلی بلد نیستم. با فهم خودم میگم. یکی از سیستم ترمزها که قدیمی‌تره با فشار دست کنترل میشه و مستقیم به لاستیک چرخ جلو وارد میشه. مثل همه دوچرخه‌های قدیمی. یکی که جدیدتره روی محور چرخ اعمال میشه و خیلی قویتره ترمزش.
  یکی سیستم ساسپنشن بود. شبیه همون کمک فنر که تنش دست‌اندازها رو بگیره. بعضی دوچرخه‌ها نداشتن.
  زاویه نشستن روی دوچرخه. بعضی دوچرخه‌ها برای زاویه نزدیک به ۹۰ درجه طراحی شدن یعنی شما میتونید صاف بشینید و دستتون به فرمون برسه. این مدل‌ها مثلا برای دوچرخه سواری تفریحی بهتره. ولی بعضی‌ها ۴۵ درجه باید خم بشین یا بیشتر‌. که اینا برای دوچرخه‌سواری حرفه‌ای تر بهتره.
  ساسپنشن زین دوچرخه هم میتونه یه فاکتور باشه.
  و از همه مهمتر قد دوچرخه که مناسب قد و قامت خودتون باشه.
  من خیلی دنده‌ یا پدال برام فاکتور نبود.

  من برند giant از فیس‌بوک مارکت خریدم که تو 99bikes نبود اصلا.

• بسیار عالی
  اگر اجازه بدید من یه توضیحی بدم برای دوستانی که ممکن هست حضوری تشریف نبرند یا فرصت صحبت با افراد رو توی مغازه نداشته باشند در مورد مواردی که شما فرمودید.

  سیستم ترمز ۳ دسته هست :
  Rim Brake
  این همونی هست که اکثر ما در دوچرخه های ایران تجربه کردیم که لنت ترمز دارند و به رینگ چرخ اعمال میشند.

  Mechanical Disk Brake
  Hydrolic Disk Brake

  به دیسکی که به محور چرخ متصل هست نیرو اعمال میشه. ۲ پیستون و ۴ پیستون مدل های مرسومشون هست. سیستم مکانیکی صرفا با همون سیم، ترمز رو فعال می‌کنه و سیستم هیدرولیک با استفاده از فشار روغن.
  هیدرولیک قطعا بهتر از مکانیکی هست و ۴ پیستون بهتر از ۲ پیستون ولی قیمت بیشتر و نگهداری سختری هم دارند. برای دوچرخه های معمولی و استفاده معمولی به نظر من بهترین آپشن سیستم مکانیکی ۴ پیستون هست که ارزونتر در میاد و نگهداری خاصی هم نداره ولی اگر هیدرولیک پیدا کردید که روی قیمت تأثیر زیادی نداره قطعا اون ها انتخاب بهتری هستند.

  سیستم ساسپنشن یا همون کمک فنر کلا ۲ تا دسته کلی داره:
  Front Suspension
  Dual Suspension

  اکثر دوچرخه های هایبرید و هاردتیل کمک فنر جلو رو دارند که میتونه فنری یا بادی باشه. یه نکته ای که باید دقت کنید این هست که سیستم کمک فنر جلو اگرچه ضربات وارد به دوچرخه رو میگیره ولی به همون میزان وزن دوچرخه رو زیادتر میکنه و در مناطق شهری و روی آسفالت از سرعت دوچرخه هم کمک میکنه چون بخشی از نیروی وارد به جلو با پدال زدن توسط کمک فنر گرفته میشه. خیلی از دوچرخه ها سیستمی دارند به اسم
  Suspension lock
  که شما میتونید کمک فنر رو قفل کنید که توی مسیرهای صاف و هموار اصلا فعال نشه.
  دوچرخه های ۲ کمک فنره که یک کمک هم زیر زین دارند عموما برای مقاصد خاصی طراحی شدند و اصلا مناسب استفاده در مناطق شهری و روی آسفالت نیستند چون اجزای متحرک بدنه زیاد هست و خیلی از نیروی پیشرانه دوچرخه رو میگیره و از طرفی وزن بیشتر و قیمت بیشتری هم به دوچرخه اضافه میکنه.

  سومین نکته سیستم بدنه هست که مهمترین نکته فاصله محور زین تا محور فرمون دوچرخه هست که اصطلاحا بهش reach گفته میشه. زاویه ای هم که دوشاخ جلو با زمین میسازه رو اصطلاحا Head tube angle
  میگند. این ۲ تا با هم نقش مهمی دارند که شما وضعیت خمیدگی پشتتون هنگام دوچرخه سواری چطور هست. که در اکثر دوچرخه های هاردتیل، هایبرید و شهری ترکیب این ۲ تا جوری هست که به صورت تقریبا خنثی یا اصطلاحا upright قرار میگیرید.